یازینب(س)

خدایا ، برمحمد وخاندانش درود فرست واگر در این ماه میانه روی پیشه نکرده ایم ،ما را به راه میانه آور، و اگر از راه راست گردیده ایم ، به راه راستمان بدار، واگر دشمن تو، شیطان ، ما را احاطه کرده است ، از چنگ او رهایی مان بخش.

خدایا، این ماه را با عبادت ما آکنده ساز، ولحظه هایش را با طاعت ما بیارای ، وما را یاری کن که روزه بداریم وشب هایش را با نماز ونیاز وفروتنی واظهار خاکساری در برابر تو به صبح آوریم ، تاهیچ روز آن برغفلت ما ، وهیچ شب آن برکوتاهی ما گواه نباشد.

خدایا، ما را در ماه ها وروزهای دیگر ، وتا زنده ایم ، این چنین قرار ده ، واز آن بندگان شایسته ی خودگردان که بهشت را به میراث می برند ودر آن جاودانه می مانند ؛ آنان که آنچه باید در راه خدا بدهند، می دهند، ودر حالی به سوی پروردگارشان باز می گردند که دل هایشان هراسان است؛ آنان که در کارهای نیک شتاب می ورزند وهم ایشان در آنها بریکدیگر سبقت می گیرند.

خدایا ، در هر وقت ودر هر زمان ودر هر حال ، بر محمد وخاندانش درود فرست، به شمار درودهایی که بر دیگران فرستاده ایی ، وچندین برابر همه ی آنها؛ چندا که جز تو کسی آنها را شماره نتواند کرد، زیرا تو هر چه خواهی همان کنی.

التماس دعا

مشاهده در کتاب صحیفه سجادیه دعای 44 

کسی که نزد او علم من الکتاب است، آصف وصی سلیمان (علیه السلام) می باشد . واین علم حضرت سلیمان (علیه السلام) بود که به امر خدا نزد آصف به ودیعه

گذارده بود. به نص قرآن ، کسی که (عنده علم من الکتاب ) بود ، گفت : تخت بلقیس را از آن محل ، صنعاء ویمن تا پایتخت تو به کمتر از این که پلک بالای چشم به پلک

پایین بخورد ، حاضر می کنم . این قدرت شخصی است که نزد او (علم من الکتاب) است. آصف، (عنده علم من الکتاب) است. به طریق اولی حضرت سلیمان بن داود نیز

(عنده علم من الکتاب) است. اثر این «من» تبعیضیه این بود که منطق طیر پیش او روشن بود. ریحی که (عدوها شهر وروحها شهر) ، تحت فرمان او بود . این قدرت

شخصی است که نز د او (علم من الکتاب) است.

منزلت «من عنده علم الکتاب »

شخصی از امام (علیه السلام ) سوال کرد که آیا نسبت علم (من عنده علم الکتاب) با آن کس که (عنده علم من الکتاب ) چه قدر است؟ سائل ، از منزلت بین این دو

پرسید . امام (علیه السلام) فرمود : به اندازه ای که پشه ای با بال خودش از آب دریا بر دارد . نسبت شخصی که نزد او (علم من الکتاب) است - که آصف است - با

کسی که (عنده علم الکتاب ) - که علی بن ابی طالب (علیه السلام) است - نسبت آب بال آن پشه با آب تمام دریاست.  حضرت علی (علیه السلام) چنین شخصیتی

است.

علی بن ابی طالب (علیه السلام) را این چنین بشناسید و این چنین  به مردم معرفی کنید . ظلم به امیرمومنان علی (علیه السلام) نکنید وبیدار وهوشیار باشید.

مسئولیت فرد فرد شما سنگین است.

مشاهده در کتاب نفس نفیس خاتمیت برگرفته بیانات حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی (مدظله العالی)- ص 129 تا 130

ستایش برای خداست که ما را به سپاس خود رهنمون گردید ، وما را اهل حمد وستایش قرار داد

تا از شکر گزاران احسان او باشیم ، وبر این کار ، ما را پاداش نیکوکاران دهد .

ستایش برای خداست که دین خود را به ما عطا فرمود ، وما را به آیین خود ویژه گردانید ، وبه راه

های احسان خویش پویا ساخت تا به فضل نعمت او به سوی خشنودی اش روانه شویم ؛

ستایشی که آن را از ما قبول کند وبه سبب آن از ما راضی شود .

ستایش برای خداست که ماه خود، ماه رمضان ، را از جمله راه های احسان قرار داد ، که

ماه روزه، ماه اسلام، ماه پاکیزگی از آلودگی ها، ماه رها شدن از گناهان وماه شب زنده داری

است؛ ماهی که قرآن در آن نازل گردیده ؛ قرآنی که راهنمای مردم ونشانه آشکار هدایت وجدا

کننده ی حق از باطل است.

صفحات: 1· 2

اسلام طلب روزی حلال را یک فرضیه می داند چنانچه از رسول اکرم (ص) نقل شده است که:«دنبال روزی حلال رفتن بر هر زن و

مردمسلمان واجب و لازم است»

امام صادق(ع)به یکی از اصحابش به نام هشام فرمود:«اگر در خط مقدم جنگ،درگیری  شروع شدبازهم کارکردن وطلب روزی را درآنروز ترک

نکن»

شخصی به حضور امام صادق (ع)عرض کرد:من دستم سالم نیست و توان کار کردن راندارم و سرمایه کار نیز ندارم و نیازمندم (کمک

کن!)حضرت نگاهی به سر او انداخت و فرمو:سرت سالم است برو کار کن،روی سرت بگذار(مانندهیزم وامثال آن)و خود را از مردم بی نیاز

گردان.

یعنی بزرگترین اثر کار و اشتغال،حفظ ارزش انسانی،و عزت،و کرامت نفس است که تن به خواری و گدائی ندهدنکته قابل توجهی که در

احادیث به چشم می خورد،تاکی روی کلمه حلال است.طلب حلال-یعنی:مطلق درآمدو کسب و کار،مطلوب نیست بلکه کسب

حلال،درآمدحلال،شغل مشروع،مطلوب و عبادت است،نه هر شغلی گرچه مکیدن خون بینوایان باشد.

ونکته دیگری که در حدیث فوق بودمسئله کار کردن زن بودکه چنانچه خانمی نان آور نداشته باشدبایدخودش کار کند(البته کار متناسب با

او)و تن به خواری ندهد.بنابراین اشتغال خانم ها به کار مناسب جهت تامین زندگی نه تنها مانعی نداردبلکه گاهی لازم نیز می باشد.

البته با حفظ حریم ها و حدودو مرز ارزش ها.

و نکته سومی که در احایث بیشتر جلب توجه می کندکلمه عزت است یعنی از کار و شغل تعبیر به عزت شده و فرموده اند:«یعنی برگردد

دنبال عزتت یعنی شغلت»

در حقیقت امام (ع)بااین عبارت می خواهد فرهنگ کار را تفهیم کند.یعنی کار و استقلال اقتصادی عزت یک فرد یا جامعه را و یک ملت را

به دنبال دارد.یعنی که :کار عیب نیست.بیکاری عیب است.کار سر شکستگی نیست،بیکاری واتلاف عمر و سربار جامعه بودن ننگ و سر

شکستگی است.به عبارت دیگر نبایددنبال شغل نان و آب دار بودبلکه باید دنبال شغل حلال بود هر چنددرآمدش کم باشد.بعضی

متاسفانه روی رقابت و چشم هم چشمی ،دست از قناعت کشیده و اسیر حرص کشنده اندو هر روز این شغل و آن شغل می کنند

که به در آمدبیشتر برسند بون این که فکر کنند.این شغل و این درآمد به قیمت چه جنایتها و چه خیانت ها و چه حیف و میلهائی

تمام می شودو فردای قیامت بایدباپاسخگوی ریال به ریال آن باشد.

پس عزیزم،در صدد باش که شغل حلال و در آمدمشروع داشته باشی هرچنداندک باشد،آن را بابرکت الهی و قناعت نفسانی مصرف کن

که خیر دنیا و آخرت در آن است و اگر لقمه نان حرامی به خانه آوردی و فرزندانت خوردند و فاسدشدند یا بی تقواو بی نماز و مردم آزار

گشتند همه و همه مسئولیت ،و زرو بلای آن بر تو است پس قانع باش و حلال طلب کن .

مشاهده از کتاب گنجینه آداب اسلامی - محمد رضا آشتیانی ، محسن آشتیانی -  ص 23تا24

1- پایهای اسلام 

امام باقر (علیه السلام ) فرمود : اسلام بر پنج چیز استوار است ، بر نماز و زکات حج  و روزه و ولایت (رهبری اسلامی) 

2- فلسفه روزه 

امام صادق (علیه السلام فرمود: خداوند روزه را واجب کرده تا بدین وسیله دارا وندار (غنی وفقیر ) مساوی گردند.

 فرا رسیدن ماه ضیافت ، ماه بندگی ، ماه آمرزش بر همه مسلمین جهان مبارک .