در عالم هستی چیزی نیست مگر آنکه شائبه بطلان در آن راه دارد مگر خداوند تبارک وتعالی که حق

مطلق استوهرگز باطل در او راه ندارد وبا فرض وجود هر چیزی او وجود دارد وبا عدم فرض چیزی

یا فرض عدم چیزی ، او وجود ثابتی دارد . وتمام آفریده ها به همان جهت واندازه ای که از حق تعالی

فیض هستی دریافتمی کنند حق هستند وقابل کاستی ویا ازدیاد نیستند مگر انسان که در بین دیگر

موجودات به گونه ایی خلق شده است که می تواند با قدم نهادن در مسیر حقیقت به حق مطلق نایل

شود لاکن پس از قبولی در امتحان که با جلوه گری باطل به صورت حق ومخلوط شدن حق وباطل

برای او ودقت در پیدا کردن حق ومجاهده در تبعیت از آن ، میسر می شود، لذا خداوند چنین کسانی

را به اولوا الالباب توصیف فرموده است که دارای اوصاف برجسته ایی هستند . وعلی (علیه السلام)

نیز در موارد گوناگونی استقامت در مسیر حق را از حق تعالی طلب نموده است:

اخذ الله بقلوبنا وقلوبکم الی الحق:

خداوند دلهای ما وشما را به سوی حق قرار دهد.

مشاهده از کتابشرح زیارت جامعه کبیره - محمد باقر تحریری - ص593تا594