هرچند مودت ورحمت، رکن پایداری ورضامندی است ، اما نباید به گناه ومعصیت آلوده گردد. خداوند متعال می فرماید:

ای کسانی که ایمان آورده اید، اموال شما وفرزندانتان ، شما را از یاد خدا غافل نگرداند، و هرکس

چنین کند، از زیانکاران است.ممکن است امروز ، انسان برای تا مین خانواده تن به هر کاری دهد،

اما انسان باید بداندآن گاه که پای حساب وکتاب به میان آیدهیچ کدام از زن وفرزند به داد انسان

نخواهد رسید . برهمین اساس ، رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) در موعظه ای بهابن مسعود 

جنین تا کید می فرماید:ای پسر مسعود! مبادا دلسوزی برای خانواده ات ، باعث شود کهطاعت

خدا راوانهی ونافرمانی اش را در پیش گیری! زیرا خداوند متعال می فرماید: «ای مردم! از

پروردگارتان پروابدارید ،وبترسید از روزی کههیچ پدری ، به کار فرزندش نمی آید، وهیچ فرزندی نیز به

کار پدرشنخواهد آمد.گاه ریشه این اقدام ، نگرانی از زندگی خانواده است. کسی که به توحید

ایمان داشتهباشد، از این نگرانی ها به دور خواهدبود. 

در همین راستا امام علی (علیه السلام ) می فرمایند:

هرگز بیشتر وقت خود را صرف زن وفرزندانت مکن، زیرا اگر آنان دوست خدا باشند، خداوند ،

دوستانش را وا نمی گذاردواگر دشمن خداوند باشند ، چرا باید هم وغم تو ، رسیدگی به دشمنان

خدا باشد؟!پس خداوند منبع ایجاد کننده مودت ورحمت است.حال اگر کسی به خاطر خانواده اش

به گناه آلوده شود، مسیری را برگزیده که از قلمرو لطف وعنایت خداوند متعال خارج شده است

واین، نتیجه ای جز زیان فردی وخانوادگی ندارد.

                                            مشاهده درکتاب  کانون مهرورزی - عباس پسندیده  -ص109-111