موضوع: "قران"

آفرینش انسان در قرآن

آیات مربوط به آفرینش انسان در قرآن از جهاتی با یکدیگر تفاوت دارند. برخی از این آیات درباره آفرینش نخستین انسان است. طبعا هنگامی که مبدا نخستین انسان روشن شد، مبدا وجود همه انسان ها ی دیگر نیز از جهت تاریخی روشن می شود. یعنی اگر بگوییمآدم از گل آفریده شده است ، صحیح است که بگوییم همه انسانها از خاک آفریده شده اند؛ این به یک اعتبار است. به اعتبار دیگر ، همه انسان ها جداگانه لحاظ می شوند والبته این لحاظ ، لحاظ اول را نفی نمی کند.

براساس این اعتبار می گوییم هر انسانی غیر از آدم وعیسی (علیها السلام)از نطفه آفریده شده است ونطفه از مواد غذایی ومواد - شامل گوشت حیوانات ، میوه ها ، درختان، مواد معدنی وامثال این ها - همه به زمین باز می گردند ؛ پس می توان مبدا آفرینش هر انسانی را از خاک دانست .

برخی آیات تنها درباره شخص حضرت آدم (علیه السلام) است وبرخی دیگر ممکن است عمومیت داشته باشد ودر مورد همه انسان ها به کار رود: 

انی خالق بشرا من صلصال من حما مسنون* فاذا سویته ونفخت فیه من روحی فقعوا له ساجدین؛ « من از گل خشکیده ای که از گل بدبویی گرفته شده ، بشری می آفرینم. هنگامی که او را درست وآراسته کردم واز روح خود به آن دمیدم ، برای او به سجده افتید».

انی خالق بشری من طین* فاذا سویته ونفخت فیه من روحی فقعوا له ساجدین؛« من از گل بشری می آفرینم . هنگامی که آن را درست وآراسته کردمواز روح خود در آن دمیدم ، برای او به سجده افتید».

 

مشاهده در کتاب انسان شناسی در قرآن آیت الله مصباح یزدی -محمود فتحعلی- ص39 تا 40

رابطه دنیا وآخرت

از اموری که انسان باید بشناسد تا افعال اختیاری وی شکل مطلوبی بیابد، شناخت زندگی آینده

خود است. آیا زندگی ، ویژه همین دنیاست، یا بعد از این عالم نیز زندگی دیگری خواهد داشت؟

اکنون سوال این است که آیا به راستی رابطه ای هست؟ برخی از معتقدان به معاد بر این باورند که

نظام آخرت نیز چون نظام زندگی دنیاست . اگر اینجا طلا ونقره اندوختی در آن سو آن را همراه خواهی بردو اگر در این سو فقر بردی ، در آن سو نیز مسکین برانگیخته خواهی شد ؛ یعنی را بطه

را مثبت ومستقیم وبین مزایای زندگی دنیا ومزایای زندگی آخرت می دیدند.برخی نیز به عکس

پنداشته اند هر خوشی در دنیا باعث ناخوشبی در آخرت خواهد بود ورنج ها ومحرومیت های دنیا موجب سعادت وبرخورداری آخرت خواهد شد.

این گرایش بین اصحاب ادیان ومتدینان به چشم می خورد . اما حقیقت امر ، غیر از این است . این

چنین نیست که محرومیت دنیا علت سعادت آخرت باشد. قرآن کسانی را ذکر می فرماید که در دنیا

بهره های فراوانی داشتند ودر آخرت هم سعادتمند هستند ونیز کسانی که در دنیا بدبخت ومحروم

ومبتلا به عذاب های گوناگون بوده اند ودر آخرت هم عذاب های سخت تری در پیش دارند : « در

دنیا وآخرت زیان کردند واین زیان کاری آشکار است». دسته اول چون سلیمان بن داوود وبرخی دیگر

از ملوک بنی اسرائیل که مقام نبوت هم داشته اند ودر آخرت هم سعادتمند هستند.

مشاهده در کتاب انسان شناسی در قرآن-ایت الله مصباح یزدی- ص237تا238

کرامت تکوینی

قرآن کریم برای حضرت آدم ،به عنوان انسان کامل ، امتیازها ومنزلتهایی در نظر گرفته است. این امتیازها اختصاص ذبه آم نخستین نار ،

بلکه هر کس از فرزنان او که مقام انسان کامل را کسب کند یا بتوان به مرتبه ای از این مقام نایل آید ، به همان نسبت استحقاق آن

امتیازها را خواهد داشت . آیه های دیگری برای نوع بنی آدم امتیازها وکمالاتی را ثابت کرده وبرکرامات تکوینی وفضیلت ذاتی او بر بسیاری

از موجودات مادی دیگر تاکید ورزیده است؛همچنین در آیه های دیگری نیز خاطر نشان شده که انسان شایستگی کرامت و فضیلت افزون

برآن را نیز اراست و می تواند ر سایه تلاش ومبارزه پیوسته با نفس اماره وپلیدیها وشیطان وسوسه گر به مقامی بس والا وحتی بالاترین

درجه از میان همه موجودات جهان آفرینش برسد، وبه برترین کرامتها وکمالات روحی واخلاقی ست یابد.

یکی از آیه هایی که کرامت ذاتی وتکوینی انسانها را بیان می کند چنین است:

« ولقد کرمنا بنی آدم وحملناهم فی البر والبحر ورزقناهم من الطیبات وفضلناهم علی کثیر ممن خلقنا تفضیلا»

مابنی را گرامی داشتیم وآنان را در خشکی و دریا (برمرکبهای راهوار) حمل کردیم ، واز انواع روزیهای پاکیزه به آنان روزی دادیم ،

وبربسیاری از آنهایی که آفریدیم ، برتری بخشیم.

یعنی ما در سرشت انسانها استعدادها ولیاقتهایی قرار داده ، وبه او امکاناتی (نظیر نیروی تفکر وعقل وقدرت تصمیم گیری واختیار ومانند

آن) عطا کردیم که در سایه آن بربسیاری از موجودات مادی برتری پیدا کرده است ، همچنین بر اثر استمداد از نیروی عقل واختیار وآزادی

، قدرت یافت تا به سفره های دریایی (هوایی وغیرآن) بپردازد واز میان روزیها ، پاکیزه ترین وبهترین آن را برگزیند.

 

مشاهده از کتاب انسان شناسی -مرکز تحقیقات اسلامی -ص85تا86

روز بزرگداشت معلم

بزرگداشت روز معلم را گرامی میداریم .

شهادت استاد بزرگ مرتضی مطهری(ره) را به جامعه اسلامی وتمام اساتید

و دانش تبریک وتسلیت عرض می کنیم .

از پدر گر قالب تن یافتیم     از معلم جان روشن یافتیم

بزرگترین معلم ما خداوند بلند مرتبه است که جانشینی همچون رسول اکرم اسلام محمد مصطفی (صلی الله علیه وآله وسلم) را بر روی زمین قرار داد.برپیامبر وحی شد بخوان« اقر باسم ربک الذی خلق» سوره علق آیه 1

«ن والقلم وما یسطرون»سوره قلم آیه 1

خداوند سبحان در این آیه به قلم وآنچه با قلم می نویسد سوگند یاد کرده ، واز ظاهر سیاق بر می آید که منظور از قلم مطلق قلم ، ومطلق هر نوشته می شود ، واز این جهت این سوگند را یاد کرده که قلم ونوشته از عظیمترین نعمتهای الهی است ، که خدای تعالی بشر را به آن هدایت کرده ، به وسیله آن حوادث غایب از انظار معانی نهفته در درون دلها را ضبط می کند ، وانسان بوسیله قلم ونوشتن میتواند هر حادثهایی را که در پس پرده مرور زمان وبعد مکان قرار گرفته نزد خود حاضر سازد ، (مثل اینکه حادثه قرنها قبل ، همین الان دارد اتفاق می افتد، وحوادث هزاران فرسنگ آن طرفتر در همین جا دارد رخ می دهد ) پس قلم ونوشتن هم در عظمت ، دست کمی از کلام ندارد. ودر عظمت این دو نعمت همین بس که خدای سبحان بر انسان منت نهاده که وی را به سوی کلام وقلم هدایت کرده، وطریق استفاده از این دو نعمت را به او یاد داد .

مشاهده در سایت بنیاد علوم ومعارف اسلامی - تدبر 

بندگی ؛ شوینده روح وقلب

بدترین بیماری برای روح ، قساوت قلب است. توجه عزیزانی که می گویند: عبادت

ونماز وروزه برای چیست؟ برای این که روح سالم شود واز قساوت بیرون بیاید . رفتن

به قبرستان ، دیدن زندگی افراد ، عیادت بیماران ، به مجلس روضه رفتن وشنیدن

سخنان اهل بیت (علیهم السلام) ، قساوت را از بین می برد . به خلاف آن ، آمال

وآرزوهای طولانی ، دنیا پرستی وموسیقی شنیدن قساوت می آورد. ساده تر بیان

کنم : یک پاسخ اصلی به این پرسش که چرا ما بندگی وعبادت می کنیم وچرا ما

نماز می خوانیم ، همین است که ما می خواهیم روحمان هم سالم باشد . چرا

حمام می رویم یا لباسهایمان را می شوییم؟ چون می خواهیم تمیز وسالم باشیم.

پیامبر (صلی الله علیه وآله)فرمود: روح شما روزی پنج بار با نماز شستشو داده می شود .

قرائت قرآن ومعنویت؛ باعث شستشوی روح انسان است واگر انسان از این

موضوع غافل شود، کم کم برایش خطرناک می شود.

 

مشاهده در کتاب اخلاق در نهج البلاغه - سخرانی های استاد رفیعی- ج1-ص132-133

1 3 5 ...6 7