یازینب(س)

ضرورت شرکت در انتخابات

« امام فرمود: انتخابات باید باشد ومنشا اثر باشد، مردم تصمیم بگیرند، مردم انتخاب کنند وآنچه مردم میخواهند بشود.»94/10/14

«انتخابات، فی نفسه یک امر بسیار مهم ویک نعمت بزرگ است. » 94/10/14

« نماینده ی صالح  آن کسی است که پایبندی او به اسلام باشد ، پایبندی او به عدالت باشد ، پایبندی او به منافع ملی باشد ، مرز او با دشمن مرز مشخصی باشد.» 1386/12/22

« انتخابات مال رهبری نیست، مال ایران اسلامی است، مال نظام جمهوری اسلامی است. همه باید بیایند در انتخابات

شرکت کنند، این موجب میشود که نظام جمهوری اسلامی تقویت بشود، پایداری آن وماندگاری آن تامین بشود ، کشور در

حصار امنیت کامل باقی بماند… این موجب میشود که ملت ایران در چشم ملتهای دیگر آبرو پیدا کند واعتبارش بالا برود، در

چشم دشمنانش ابهت پیدا کند.»94/10/19

                       برگرفته از جزوه شاخص های رهبری د ر انتخابات

بیانات حضرت امام خمینی«ره» درباره ی انتخابات

« مردم آنی را انتخاب بکنند که می شناسند که به این ملت خدمتگذار است ودلش برای این طبقه ضعیف می سوزد ویک اشخاصی که معرف است پیش شان به امانت ، به خدمت به مردم ، آنها را تعیین بکنند.»

«انتخاب اصلح برای مومنین یعنی انتخاب فردی که تعهد به اسلام وحیثیت آن داشته باشد وهمه چیز را بفهمد وچون در مجلس ، اسلام تنها کافی نیست بلکه باید مسلمانی باشد که احتیاجات مملکت را بشناسد وسیاست را بفهمد ومطلع به مصالح ومفاسد کشور باشد.»

« تمام مردم موظفند که در انتخابات حاضر باشند وتحت تاثیر هیچ کس قرار نگیرند. بعد از این که مشورت کردند که برای اسلام مفید است رای دهند. اگر کسی مورد شک بودویا اگر کسانی منحرف ، خودشان را معرفی کردند به آنها رای ندهند . ما باید مجلسمان را نگه داریم وکاری کنیم که برای دولتی خوب ، اساس باشد.»

             صحیفه امام(ره) ، ج18، ص179-180

اکنون این سوال مطرح است که : دین برای تصمیم گیری در مرحله انتخاب همسر ، چه الگویی را تایید می کند؟

در این باره سه الگو را می توانیم مطرح کنیم : 

- الگوی« والدینی»، یا استبدادی که در آن تنها والدین تصمیم گیری می کنند.

- الگوی «فرزندی» یا استقلالی که تنها فرزندان تصمیم می کیرند.

- الگوی «والدین - فرزندی» یا مشارکتی که هر دو در فرایند تصمیم گیری نقش دارند.

بر پایه آن چه گفتیم ، معلوم می شود که دین ، الگوی نخست را تایید نمی کند. حال باید دید که آیا نفی استقلال والدین در تصمیم گیری ، به معنای تایید استقلال فرزندان در تصمیم کیری است؟ اثبات استقلال فرزندان از روایات نفی استقلال والدین ، مشکل است، زیرا در برخی دیگر از روایات ، به مسئولیت ووالدین، نیز اشارهشده است. در برخی از این روایات ، تاکید شده که اگر خواستگار، فلان شرط یا شرایط را دارد، دختر خود را به ازدواج او در آورید. در مقابل ، در برخی دیگر تاکید شده است که فرزندان خود را به ازدواج کسانی که فلان ویژگی را دارند، در نیاورید. مجموع این دو گروه از روایات ، یعنی روایاتی که برخواست فرزندان وروایاتی که برنقش والدین تاکید دارند ، الگوی سوم را تایید می کند که که ترکیبی از نظر والدین وفرزندان است وبخشی از هر دو الگو را در بر می گیرد.

البته چگونگی ترکیب  وتعامل این دو با یکدیگر نیز مهم است . بدیهی است که تصمیم گیرنده نهایی باید فرزندان باشند ، نه والدین، اما والدین ، مقدمات تصمیم گیری واطلاعات لازم برای آن را فراهم وفضا را برای فرزندان روشن می سازند تا آنان خودشان به تصمیم برسند وانتخاب کنند. بر اساس این الگو ، هم مصلحت ها توسط والدین در نظر گرفته می شود وفرزندان ، از تصمیمات شتابزده واحساسی خوداری می کنند، وهم خواست وعلاقه فرزندان در نظر گرفته می شود واز تحمیل نظر والدین جلوگیری می شود.

برگرفته از کتاب رضایت زناشویی-عباس پسندیده- ص 102-103

عده ای این سرمایه عظیم را با دعوت فرهنگ های باطل ، ماهواره ها وفیلم ها رهها کردند واین ها را

فراموش کرده اند. خود، خدا،جهان هستی، نبوت، امامت، عقل و وجدان را فراموش کرده ، آنچه را به یاد

دارند ، فقط دو چیز است: شکم وشهوت.

یعنی ظرف ساختمان خود را از همه این ها خالی نگه داشته اند. بعضی ها که ذره ای در این ظرف از

این ارزش ها ریخته بودند، آنها را نیز خالی کردند وکوزه را رو به روی شیاطین نگه داشتند وبا اختیار

خودشان به شیاطین جنی وانسی می گویند: هر چه استفراغ وکثافت دارید، درون ما بریزید.

افسوس که راه نفسی پیدا نیست که هوای عرش را تنفس کنیم . برجهان هوای غرب حاکم است .

پیغمبر(صلی الله علیه وآله) می فرماید:

با دو معده دارند می خورند. و در بعضی از تعبیرها نیز می فرماید: با چند معده دارند می خورند.

خدا در قرآن می فرماید:

وقتی با بعضی از آنها از خدا حرف می زنید، چنان نفرت آنها برمی آید که اسم خدا را شنیده اند. این ها

با هوای زندگی بشری زنده هستند.

                                    مشاهده شده در کتاب گناه وسبب آن -استاد حسین انصاریان-ص 179

هرچند مودت ورحمت، رکن پایداری ورضامندی است ، اما نباید به گناه ومعصیت آلوده گردد. خداوند متعال می فرماید:

ای کسانی که ایمان آورده اید، اموال شما وفرزندانتان ، شما را از یاد خدا غافل نگرداند، و هرکس

چنین کند، از زیانکاران است.ممکن است امروز ، انسان برای تا مین خانواده تن به هر کاری دهد،

اما انسان باید بداندآن گاه که پای حساب وکتاب به میان آیدهیچ کدام از زن وفرزند به داد انسان

نخواهد رسید . برهمین اساس ، رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) در موعظه ای بهابن مسعود 

جنین تا کید می فرماید:ای پسر مسعود! مبادا دلسوزی برای خانواده ات ، باعث شود کهطاعت

خدا راوانهی ونافرمانی اش را در پیش گیری! زیرا خداوند متعال می فرماید: «ای مردم! از

پروردگارتان پروابدارید ،وبترسید از روزی کههیچ پدری ، به کار فرزندش نمی آید، وهیچ فرزندی نیز به

کار پدرشنخواهد آمد.گاه ریشه این اقدام ، نگرانی از زندگی خانواده است. کسی که به توحید

ایمان داشتهباشد، از این نگرانی ها به دور خواهدبود. 

در همین راستا امام علی (علیه السلام ) می فرمایند:

هرگز بیشتر وقت خود را صرف زن وفرزندانت مکن، زیرا اگر آنان دوست خدا باشند، خداوند ،

دوستانش را وا نمی گذاردواگر دشمن خداوند باشند ، چرا باید هم وغم تو ، رسیدگی به دشمنان

خدا باشد؟!پس خداوند منبع ایجاد کننده مودت ورحمت است.حال اگر کسی به خاطر خانواده اش

به گناه آلوده شود، مسیری را برگزیده که از قلمرو لطف وعنایت خداوند متعال خارج شده است

واین، نتیجه ای جز زیان فردی وخانوادگی ندارد.

                                            مشاهده درکتاب  کانون مهرورزی - عباس پسندیده  -ص109-111