گفتیم که « مصافحه » هم، « دوستی آور» ، «کدورت زدا » و« محبت آفرین » است. ما علاقه خود وصمیمیت را با دست دادن ابزار می کنیم . برعکس ، اگر با کسی کدورت ودشمنی داشته باشیم، از دست دادن با او پرهیز می کنیم . به همین خاطر ، این دستور مقدس و پربرکت اسلامی ، در تحکیم رابطه های دوستی واخوت ، ثمربخش است.

امام باقر(علیه السلام) فرمود: هر دو نفر مومنی  که با هم دست بدهند، دست خدا میان دست آنان است ودست محبت الهی بیشتر باکسی است که طرف مقابل رابیشتر بدارد.

ونیز امام صادق (علیه السلام) :

هنگامی که دو برادر دینی به هم می رسند و با هم دست می دهند،خداوند با نظر رحمت به آنان می نگردد و گناهانشان،آن سان که برگ درختان می ریزد ،فرو می ریزد تا آنکه آن دو  از هم جدا  شوند.

مشاهده از کتاب اخلاق معاشرت - جواد محدثی- ص 30