روز بیست وپنجم ذی القعده برابر روز دحوالارض است، یکی از آن چهار روزی است ، که در تمام سال به فضیلت روزه ممتاز است ، ودر روایتی آمده : که روزه ی این روز همانند روزه هفتاد سال است ودر روایت دیگر آمده که کفاره ی هفتاد سال است، وهر که این روز را روزه بدارد، وشب را به عبادت به سر آورد، برای او عبادت صد سال نوشته شود وبرای روزه دار این روز، هر چه در میان زمین وآسمان است استغفار کند ، واین روزی است که رحمت خدا در آن منتشر شده ، وبرای عبادت واجتماع به ذکر خدا در این روز اجر بسیاری است ، وبرای این روز چند عمل وارد است:

1- روزه وعبادت وذکر خدا.

2- غسل

3- نمازی که در کتاب های علمای شیعه ی اهل قم روایت شده وآن دو رکعت است در وقت چاشت(بالا آمدن آفتاب تا پیش از گذشتن از وقت ظهر) در هر رکعت پس از سوره ی «حمد» پنج مرتبه سوره ی « والشمس» خوانده شود ، وپس از سلام بگوید، لاحول ولا قوه الا بالله العلی العظیم پس دعا کند وبخواند:

یا مقیل العثرات اقلنی عثرتی یا مجیب الدعوات اجب دعوتی یا سامع الاصوات اسمع صوتی وارحمنی وتجاوز عن سیئاتی وما عندی یا ذاالجلال والا کرام.

4- خواندن دعایی که شیخ در کتاب « مصباح» فرموده وخواندن آن مستحب است: رجوع به کتاب مفتایح الجنان ص 378

5- زیارت امام رضا (علیه السلام) در این روز افضل اعمال مستحب، وموکدترین آداب می باشد.

مشاهده از کتاب مفاتیح الجنان - مرحوم حاج شیخ عباس قمی - ص 377 تا 380