ازجمله موضوعاتی که در کتاب های کلامی شیعه مطرح بوده وبرآن اقامه دلیل شده، موضوع برتری ائمه - خصوصا امام امیرالمومنین (علیه السلام) - بر انبیای الهی ، غیر از رسول اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) است.

خداوند متعال می فرماید: « پس هر کس با تو درباره حضرت عیسی در مقام مجادله برآمد پس از آن که به وحی خدا بر احوال او آگاه شدی، بگو که بیایید ما وشما ، با فرزندان خود وخودمان با هم به مباهله برخیزیم تا دروغ گویان وکافران را به لعن وعذاب خدا گرفتار سازیم.» سوره آل عمران آیه 61

اجماع مفسران براین است که در آیه شریفه مراد از « انفسنا» امیرالمومنین(علیه السلام)  است.

احمدبن حنبل در مسند خود نقل کرده: « هنگامی که این آیه بر پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) نازل شد، رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) علی وفاطمه وحسن وحسین (علیهم السلام) را دعوت نمود وفرمود: بار خدایا! اینان اهل بیت (علیهم السلام) من هستند.» 

ازکلمه «انفسنا» در آیه شریفه استفاده می شود که امام علی بن ابی طالب (علیه السلام) در کمالات با رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) یکسانند، و از آنجا که پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) به اجماع امت و روایت ، افضل از جمیع انبیای الهی است، پس امام علی(علیه السلام) نیز افضل از جمیع انبیاست.

مشاهده از کتاب امام شناسی - علی اصغر رضوانی -ص479