یازینب(س)

شهوت وغضب ، خواستن ها ونخواستن ها بستری برای بندگی است که با کنترل وهدایت آن می توان به قله عبودیت رسید وبا رها کردنش به « اسفل السافلین » سقوط کرد. دوستی ودوشمنی می تواند انسان را به اوج عزت الهی رساند ومی تواند به ذلت وصف نا شدنی سوق دهد. آنچه سرنوشت انسان را رقم می زند وآینده ساز انسان است ، همین احساسات درونی است که با سوار شدن بر آن می توان به اوج بندگی رسید ومی توان به دره فلاکت وبدبختی سقوط کرد.

فضیل بن یسار از امام صادق (علیه السلام) سوال کرد: آیا دوست داشتن ودشمن داشتن نقشی در ایمان دارد؟ حضرت فرمودند: مگر ایمان غیر از دوستی ودشمنی است؟!

مشاهده در کتاب بهشت بندگی در عصر ظهور - سیدخلیل حسینی- ص155

علامه حاج شیخ عبالحسین لاهیجی همچنین حکایت می کند که مرحوم شیخ مجتبی قزوینی تنکابنی خراسانی (خواهرزاده مرحوم الهیان) برایم نقل نمود که: مرحوم الهیان به زیارت حضرت علی بن موسی (علیه السلام) مشرف گردید، و به منزل من وارد شد، موقع خواب برایش رختخواب گذاشتم واز اتاق خارج شدم ، پس از چند ساعت جهت انجام کاری بدان اتاق رفتم ، دیدم مرحوم الهیان نشسته وزانو را در بغل گرفته است.

گفتم: آقا دایی ! فرش گذاشتم ، چرا نمی خوابید؟

فرمود: پا را که برای خواب دراز کردم ، متوجه شدم به طرف حضرت (علیه السلام)است به این طرف برگرداندم دیدم به سوی عکس آقای بروجردی است، که یک مرتبه شمایلش در مقابلم مجسم شد،لذا به احترام حضرت رضا (علیه السلام) و آقای بروجردی که سید جلیل القدری است این طور استراحت می کنم . من فوری جای او را تغییر دادم.

مشاهده از کتاب چهل عارف وارسته - جابر رضوانی - ص188تا189

حجت الاسلام صحفی می گوید: در اواخر عمر مبارک علامه طباطبایی (ره)، از ایشان خواستم برای آرامش قلب ، دستوری بفرمایند، فرمودند: « دست را روی سینه بگذار و3، 4 بار نشسته وایستاده ( یا فرمود: ایستاده ونشسته، که یادم نیست) این آیه را بخوان: ( الذین آمنوا وتطمئن قلوبهم بذکرالله؛ الابذکر الله تطمئن القلوب) کسانی که ایمان آورده اند ودل هایشان به یاد خدا آرام می گیرد، آگاه باش که با یاد خدا دل ها آرامش می یابد . من اثر این دستور را هم دیدم.

مشاهده از کتاب چهل عارف وارسته - جابر رضوانی - ص45

گسترده ترین وعمیق ترین بستر برای بندگی ، فکر واندیشه انسان است که از این طریق می توان به قرب حق تعالی نایل گشت.در مورد ابی ذر غفاری آمده است که بیشترین عبادت عبادت وبندگی اش در میدان تفکر واندیشه بود. نگاه صحیح به عالم هستی وخوش بین بودن به آن، عبادتی است که زیر بنای عبودیت وبندگی در اخلاق ورفتار می گردد.

خداوند را زیبا وبدون نقض وعیب دیدن ، همان تسبیحی است که موجودات به آن مشغول هستند؛ فکر واندیشه را خرج خدا کردن ونگاه به او وهمه چیز را در او دیدن ، عبادتی بزرگ است که انسان را از مشغول شدن به غیر خداوند که موجوداتی فقیر وتوخالی هستند باز می دارد. صراط مستقیم فکر، چشم دوختن به اوست وبا دیدن موجودات که آیات الهی هستند دیواری عمیق تر نسبت به خداوند رقم زدن است.

نگاه خوش بینانه نسبت به خداوند ، اورا عادل وحکیم دانستن است که هیچ موجودی را بی دلیل وحکمت نیافریده وبه بهترین شکل او را خلق کرده است ؛ از کوچک ترین موجودات تا عظیم ترین آنها دارای پرونده قطور از حکمت وزیبایی است ؛ از تک تک سلول ها گرفته تا پشه ای که گاهی به عنوان مزاحم تلقی می شود وتا حیوان های عظیم الجثه خشکی ودریا وتا خلقت آسمان و زمین.

مشاهده از کتاب بهشت بندگی در عصرغیبت - سیدخلیل حسینی - ص129تا130

در سوره الرحمن تصویر جالبی از عدل در نظام هستی به نمایش گذارده شده ومی فرماید : خداوند رحمان که قرآن را تعالیم نموده ، انسان را آفرید وبه او بیان آموخت ، خورشید وماه را با حساب منظمی قرار داد ونباتات وگیاه ودرخت را خلق کردوآسمان را برافراشت وزمین را برای خلائق آفرید ودر آن میوه ها ونخل ها ی پرشکوفه قرار داد . ودریای مختلف شور وشیرین وگرم وسرد را در کنار هم قرار داد؛ در حالی که با هم  تماس دارند ودر میان آن دو ، برزخی است که یکی بر دیگری غلبه نمی کند وبه هم نمی آمیزند واز آن دو لولو ومرجان خارج می شود وخداوند کشتی هایی قرار داد که در دریا به حرکت در می آیند . حال که محیط هستی سالم وبر اساس عدل است ، محیط انسانی نیز باید این چنین باشد.

مشاهده از کتاب بهشت بندگی در عصر غیبت - سیدخلیل حسینی - ص 22تا23