وپیامبر (ص)نیز از اموات است ، پس ما نمی توانیم سخن خود را به او برسانیم.  

پاسخ:مورد آیه مشرکانی است که هرگز سخن گفتن پیامبر(ص) با آنان ، سودی نداشته وهرگز او را اطاعت نمی کردند و در چنین مقامی ، قرآن سخن با آنان را به سخن با مردگان تشبیح می کند و وجه تشبیه اصل شنیدن یا نشنیدن نیست ، بلکه وجه تشبیه بی فایده بودن سخن گفتن با هر دو گروه است، چه گروه مرده زنده نما وچه گروه مرده وهر دو گروه از از سخنان پیامبر(ص) متاثر نمی شوند . اتفاقا «ابن قیم »شاگرد ممتاز «ابن تیمیه» ، در توضیح آیه چنین می گوید : سیاق آیه حاکی از آن است نمی توان با کافر دل مرده سخنی گفت که از آن بهره ای ببرد، چنان که نمی توان بامردگان در قبر سخنی گفت که از آن بهره بگیرند وهرگز خداوند نمی خواهد بگوید که مردگان در قبور اهل شنیدن نیستند ، چگونه می توان گفت در حالی که پیامبر فرمود: مردگان صدای نعلین تشییع کنندگان را می شنوند وهمچنین گفت کشتگان بدر کلام اورا می شنوند، ودر هنگام ورود به قبرستان ، برآنها به صورت جمعی سلام میکرد: 

«السلام علی اهل الدیار من المسلمین»

مشاهده در کتاب تبرک، توسل، بدعت-ایت الله جعفرسبحانی(مدظله)-ص49تا52

صفحات: 1· 2