« وعمرنی ما کان عمری بذله فی طاعتک» امام (علیه السلام ) از پیشگاه الهی می خواهد تا زمانی که عمرم در مسیر طاعت تو صرف می شود ، مرا از نعمت طول عمر برخوردار فرما. وهرگاه عمرم چراگاه شیطان شود آن را به پایان رسان.

در این فراز از دعا ، دو واژه مورد توجه است :

1. واژه « بذله»؛ 2. واژه «مرتع».

واژه بذله در لغت عرب به معنای « لباس کار وخدمت» است. ولباس کار برای مصون ماندن از عوارض نا مطلوب است . حضرت (علیه السلام) ، عمری را از خدا می خواهد که لباس طاعت خداوند باشد . یعنی تمام وجودش از لباس طاعت پوشیده شود وتمام قوایش در مسیر فرمانبرداری از ذات اقدس الهی مصروف گردد.

شایان ذکر آن که عمر انسان لباسی است که در تمام شبانه روز آدمی را در برمی گیرد وتا انسان زنده است از او جدا نمی شود . بنابراین ، چنین درخواستی از امام بدان معناست که خداوند عمری به دهد که در تمام شبانه روز برای او لباس کار وخدمت در اطاعت خداوند متعال باشد.حتی عمری را که در خواب می گذراند به منظور تامین سلامتی وقیام به انجام فرامین باری تعالی باشد . چنین عمری هر قدر طولانی باشد باز هم کوتاه است . اما ، عمری که در عصیان الهی سپری گردد هر قدر کوتاه هم باشد ، باز بلند است . از این رو ، این عمر لباس طاعت خدا نیست. وامام سجاد (علیه السلام) از خدا می خواهد هرگاه عمر او از این امتیاز برخوردار نبود ، از او سلب شود.

مشاهده از کتاب ارزشهای شایانه - ترجمه وشرح دعای مکارم اخلاق-عبدالجواد ابراهیمی فر - ص 76