یازینب(س)

بیانات مقام معظم رهبری

زن وشوهر باید به هم محبت داشته باشن ؛ همین ! کارهایی را که محبت را کم می کن ، انجام ندهی . مواظب باشی چیزهایی

را که شما را از هم گله مند وبیزار می کند، از شما سر نزند درست نگاه کنید ببینید شوهر شما یا زن شما روی چه چیزها خیلی

حساس است ؛ از آنها اجتناب کنید . بعضی ها بی اعتنایی می کنند .

مثلا فرض بفرمایید که زن از یک عادتی که مرد دارد ، بدش می آید؛ این مرد هم بی اعتنا است وآن عادت را باز تکرار می کند ؛ این

بد است . همین طور زن ها هستند که هوس های شخصی خود را ( فلان چیز را بخریم یا فلان جا برویم و…) براحتی وآسایش شوهر

ترجیح می دهند .چه لزومی دارد ؟ اصل کار، شما دو نفر هستید .

همه دنیا فرع شمایند. همدیگر را داشته باشید ؛ با همدیگر مهربان باشید.

مشاهده از کتاب اخلاق خانواده - زهرا آیت اللهی - ص158

« واصلحنی بکرمک» 

در این جمله از دعای شریف « مکارم اخلاق»، امام زین العابدین (علیه السلام) به پیشگاه الهی عرض می کند : بارالها به کرم وبزرگواری خود ، مرا اصلاح کن .

در این کلام امام ، دو واژه آمده  که لازم است معنای آنها روشن گردد. یکی « اصلاح» ودیگری « کرم» است. 

« اصلاح » عبارت از برگرداندن چیزی که فاسد شده به صلاح وسلامت ، و«کرم» انجام دادن کار شایسته است.

قرآن شریف درباره منافقین افسادگر فرموده است :

ـ وقتی به اینان گفته می شود در زمین افساد نکنید ، می گویند ما مصلح وبرقرار کننده صلاح جامعه هستیم . آگاه باشید اینان مفسدند ونمی دانند با اعمال ناروا ی خویش افساد می نمایند».

قرآن از زبان حضرت شعیب می فرماید:

« من به قدر تواناییم اراده دارم در اصلاح جامعه مجاهده کنم ».

پیشوایان دین وفرستادگان خداوند مجرای فیض الهی در اصلاح مفاسد بوده اند ، کوشش داشتند تا جایی که قادرند افکار مردم را بسازند وآنها را مهیای قبول فیض اصلاح باری تعالی بنمایندودر مواردی که فعالیت های بشری جوابگوی مفاسد نباشد ونتواند وضع موجود را دگرگون سازد ، باید برای رفع فساد از قدرت رفع قیوم استفاده نمود واین قبیل مفاسد گاهی جنبه عمومی دارد ومربوط به همه مردم است وگاه جنبه خصوصی داردوهدف، اصلاح مفاسد شخص معین است واین دو قسمت در ادعیه ائمه معصومین آمده است.

در قرآن شریف ، واژه کریم در موارد متعدد وبرای موجودات مختلف به کار رفته است.

« بی گمان این قرآن کریم است ، زیرا نفعش بسیار ودانستنی هایش مهم راجع به امور معاش ومعاد را در بردارد».

ودرباره ارزش انسان فرموده:

« ما انسان را از کرامت وبزرگواری برخوردار ساختیم».

کرامتی که خداوند به انسان اعطا فرموده ، مزیتی است تکوینی وعطیه ای است الهی که در آفرینش او به کار برده ، اما کرامت اکتسابی انسان در پیشگاه خداوند از راه تقوا وپاکی به دست می آیدوهر کس تقوای بیشتری دارد ، نزد بارتعالی از کرامت فزون تری برخوردار است. 

مشاهده از کتاب شایانه های ارزش  -ترجمه وشرح دعای مکارم اخلاق - عبدالجواد ابراهیمی فر- 256تا 258

شوهر باید گاهی در کارهای خانه به زنش کمک کند : در شستن فرش ولباسهای سنگین ، در پرده آویختن ، هنگام مهمان داشتن وکار زیاد ، اوهم با همسرش تشریک مساعی کند.

مرد باید بداند که اگر موضوع خلوص وصفا ویکرنگی ورفاقت نباشد ، زن وظیفه ندارد هیچ کاری را در خانه بکند ، زن اگر بخواهد لجبازی کند ، می تواند بگوید : غذا برای خودم می پزم وظرف ولباس خودم را می شویم وخانه خودم را نظافت می کنم ، ولی چنان که گفتیم این سخنان از نظر اسلام در مرحله ثانوی است. در مرحله اول ، زن وشوهر باید مانند دو رفیق باشند که مدتی در اتاق هستند یا به مسافرتی رفته اند . اینان کار پخت وپز وشستشو را با خلوص وصفا انجام می دهند .هر یک از آنه که ببیند کاری معطل مانده ، فورا بر می خیزد وانجام می دهدودیگری به فکر کاری دیگر می افتد که تاخیر نشود.

خلوص ویکرنگی وصمیمیت میان زن وشوهر ، بسی عمیق تر وطولانی تر وزیبا تر از دوستی میان دو رفیق است.شوهر اگر فکر کند ، کار کردن در خانه مخالف حرمت وشخصیت اوست ، اشتباه کرده است .

امیرالمومنین (علیه السلام) که جانم به فدایش باد در خانه کار می کرد . شوهر باید بدون اینکه زن تقاضا کند ، در کارهای سنگین به او کمک کند ، زیرا ممکن است ، زنی عاقل وفعال وفداکار باشد وبا خود فکر کند ، کارهای بیرون خانه هم که شوهرم انجام می دهد . کار آسانی نیست . کاری نیست که من بتوانم انجام دهم . او هم خسته است ومزاحمش نشوم ، ولی لذت زندگی در این است که مرد بدون تقاضای زن ، گاهی به او کمک کند واو را قوتی دهد وتشکر کند وگلی بگوید وگلی بشنود.

مرد باید در بغل کردن کودک به همسرش کمک کند ، خصوصا در بیرون خانه . بعضی از مردان پرعاطفه را شنیده ام که کودک را تر وخشک هم می کنند وهنگامی که کودک می گرید ومادر در خوابست ،سینه  مادررا در  دهان کودک می گذارند. درود خدا براین مردان پرعاطفه وباصفا باد….. 

ادامه دارد..

 مشاهده از کتاب بهشت خانواده - دکتر سید جواد مصطفوی - جلد اول- ص 57تا58

خدایا ، بر محمد وخاندانش درود بفرست وما را در این ماه بر اوقات نماز های پنج گانه آگاهی ده ؛ با احکام

وشرایط آن که مقرر فرموده ای ، و واجباتش که لازم گردانده ای ، و وظایفی که به آنها موظف کرده ای ،

وهنگامه هایی که برای آنها قرار داده ای.

ما را در نماز ، با کسانی برابر ساز که مراتب بلند آن را دریافته اند و ارکان آن را حفظ می کنند وآن را در وقت خود ، به

شیوه ی بنده وفرستاده ی تو - که درودهای تو بر او وخاندانش باد - در رکوع وسجود وهمه فضیلت ها های آن با کامل ترین

وضو و در نهایت خشوع به جای می آورند.

توفیقمان ده که در این ماه ، با نیکی واحسان ، به سوی خویشان خود رویم ، وبا بخشش وعطایا همسایگان

خود را حفظ ورعایت کنیم ، واموال خود را از حقوق مردم بپیراییم ، وبا جدا کردن زکات پاکیزه نماییم، وبا کسی

که ازمادوری گزیدهآشتی کنیم وبا آن که با ما دشمنی ورزیده صلح کنیم ، مگر کسی که در راه تو وبرای تو با

اوشده ایم ، که اودشمنی است که با وی دوستی نمی کنیم ، واز حزبی است که با آن یکرنگ ویکدل

نمیشویم.

ما را موفق کن که در این ماه با انجام دادن کارها ی نیک وپسندیده خود را به تو نزدیک تر سازیم؛ اعمالی که با آنها

گناهانمان را بیامرزی وما را از شروع به ناشایسته ها نگاه داری ، تا هیچ یک از فرشتگان تو بیش از طاعت های گوناگون

ما نزد توطاعت نیاورند ، ودر انواع سبب ها ی تقرب ، به پای ما نرسند….

بر محمد وآل محمد صلوات التماس دعا………….

مشاهده از صحیفه سجادیه دعای 44- ترجمه محمدمهدی رضایی

« وعمرنی ما کان عمری بذله فی طاعتک» امام (علیه السلام ) از پیشگاه الهی می خواهد تا زمانی که عمرم در مسیر طاعت تو صرف می شود ، مرا از نعمت طول عمر برخوردار فرما. وهرگاه عمرم چراگاه شیطان شود آن را به پایان رسان.

در این فراز از دعا ، دو واژه مورد توجه است :

1. واژه « بذله»؛ 2. واژه «مرتع».

واژه بذله در لغت عرب به معنای « لباس کار وخدمت» است. ولباس کار برای مصون ماندن از عوارض نا مطلوب است . حضرت (علیه السلام) ، عمری را از خدا می خواهد که لباس طاعت خداوند باشد . یعنی تمام وجودش از لباس طاعت پوشیده شود وتمام قوایش در مسیر فرمانبرداری از ذات اقدس الهی مصروف گردد.

شایان ذکر آن که عمر انسان لباسی است که در تمام شبانه روز آدمی را در برمی گیرد وتا انسان زنده است از او جدا نمی شود . بنابراین ، چنین درخواستی از امام بدان معناست که خداوند عمری به دهد که در تمام شبانه روز برای او لباس کار وخدمت در اطاعت خداوند متعال باشد.حتی عمری را که در خواب می گذراند به منظور تامین سلامتی وقیام به انجام فرامین باری تعالی باشد . چنین عمری هر قدر طولانی باشد باز هم کوتاه است . اما ، عمری که در عصیان الهی سپری گردد هر قدر کوتاه هم باشد ، باز بلند است . از این رو ، این عمر لباس طاعت خدا نیست. وامام سجاد (علیه السلام) از خدا می خواهد هرگاه عمر او از این امتیاز برخوردار نبود ، از او سلب شود.

مشاهده از کتاب ارزشهای شایانه - ترجمه وشرح دعای مکارم اخلاق-عبدالجواد ابراهیمی فر - ص 76