« واصلحنی بکرمک» 

در این جمله از دعای شریف « مکارم اخلاق»، امام زین العابدین (علیه السلام) به پیشگاه الهی عرض می کند : بارالها به کرم وبزرگواری خود ، مرا اصلاح کن .

در این کلام امام ، دو واژه آمده  که لازم است معنای آنها روشن گردد. یکی « اصلاح» ودیگری « کرم» است. 

« اصلاح » عبارت از برگرداندن چیزی که فاسد شده به صلاح وسلامت ، و«کرم» انجام دادن کار شایسته است.

قرآن شریف درباره منافقین افسادگر فرموده است :

ـ وقتی به اینان گفته می شود در زمین افساد نکنید ، می گویند ما مصلح وبرقرار کننده صلاح جامعه هستیم . آگاه باشید اینان مفسدند ونمی دانند با اعمال ناروا ی خویش افساد می نمایند».

قرآن از زبان حضرت شعیب می فرماید:

« من به قدر تواناییم اراده دارم در اصلاح جامعه مجاهده کنم ».

پیشوایان دین وفرستادگان خداوند مجرای فیض الهی در اصلاح مفاسد بوده اند ، کوشش داشتند تا جایی که قادرند افکار مردم را بسازند وآنها را مهیای قبول فیض اصلاح باری تعالی بنمایندودر مواردی که فعالیت های بشری جوابگوی مفاسد نباشد ونتواند وضع موجود را دگرگون سازد ، باید برای رفع فساد از قدرت رفع قیوم استفاده نمود واین قبیل مفاسد گاهی جنبه عمومی دارد ومربوط به همه مردم است وگاه جنبه خصوصی داردوهدف، اصلاح مفاسد شخص معین است واین دو قسمت در ادعیه ائمه معصومین آمده است.

در قرآن شریف ، واژه کریم در موارد متعدد وبرای موجودات مختلف به کار رفته است.

« بی گمان این قرآن کریم است ، زیرا نفعش بسیار ودانستنی هایش مهم راجع به امور معاش ومعاد را در بردارد».

ودرباره ارزش انسان فرموده:

« ما انسان را از کرامت وبزرگواری برخوردار ساختیم».

کرامتی که خداوند به انسان اعطا فرموده ، مزیتی است تکوینی وعطیه ای است الهی که در آفرینش او به کار برده ، اما کرامت اکتسابی انسان در پیشگاه خداوند از راه تقوا وپاکی به دست می آیدوهر کس تقوای بیشتری دارد ، نزد بارتعالی از کرامت فزون تری برخوردار است. 

مشاهده از کتاب شایانه های ارزش  -ترجمه وشرح دعای مکارم اخلاق - عبدالجواد ابراهیمی فر- 256تا 258