علامه حسن زاه آملی می فرمایند:

روزی در جلسه درس کف پای استام آیت الله الهی قمشه ایی (ره) را بوسیدم وخودش در ابتدا توجه نداشت . بنده در کنارش دوزانو نشسته بودم وایشان چهار زانو لذا توفیق بوسیدن کف پایش را یافتم . بعد از بوسیدنم ناراحت شدن   وبا من مواجه شدوفرمود : <آقا چرا این طورمی کنی ؟> عرض کردم : < آقا حق شما بر من بسیار عظیم است .نمی دانم چه کنم مگربه این تقبل دلم تشفی یابدو آرم گیرد وخودم را لایق نمی بینم که دست مبارک شما را ببوسم .> وچون بدن مبارکش را به خاک می سپردیم پاهایش را این بنده دربغل گرفته بودم وبه یادآن شب افتادم که کف پایش را بوسیدم . خواستم در کنار تربتش تجدید عهد کنم ولی حضور مردم مانعم شد.

الفبای  طلبگی ( کاظم ابراهیم زاده)