یازینب(س)

خدایا ، برمحمد وخاندانش درود فرست واگر در این ماه میانه روی پیشه نکرده ایم ،ما را به راه میانه آور، و اگر از راه راست گردیده ایم ، به راه راستمان بدار، واگر دشمن تو، شیطان ، ما را احاطه کرده است ، از چنگ او رهایی مان بخش.

خدایا، این ماه را با عبادت ما آکنده ساز، ولحظه هایش را با طاعت ما بیارای ، وما را یاری کن که روزه بداریم وشب هایش را با نماز ونیاز وفروتنی واظهار خاکساری در برابر تو به صبح آوریم ، تاهیچ روز آن برغفلت ما ، وهیچ شب آن برکوتاهی ما گواه نباشد.

خدایا، ما را در ماه ها وروزهای دیگر ، وتا زنده ایم ، این چنین قرار ده ، واز آن بندگان شایسته ی خودگردان که بهشت را به میراث می برند ودر آن جاودانه می مانند ؛ آنان که آنچه باید در راه خدا بدهند، می دهند، ودر حالی به سوی پروردگارشان باز می گردند که دل هایشان هراسان است؛ آنان که در کارهای نیک شتاب می ورزند وهم ایشان در آنها بریکدیگر سبقت می گیرند.

خدایا ، در هر وقت ودر هر زمان ودر هر حال ، بر محمد وخاندانش درود فرست، به شمار درودهایی که بر دیگران فرستاده ایی ، وچندین برابر همه ی آنها؛ چندا که جز تو کسی آنها را شماره نتواند کرد، زیرا تو هر چه خواهی همان کنی.

التماس دعا

مشاهده در کتاب صحیفه سجادیه دعای 44 

شرط اول - شناخت خدای تبارک  وتعالی :

معاذبن جبل از قول پیامبرخدا صلی الله علیه وآله نقل کرده است که ایشان فرمودند:

اگر خدا را آنچنان که باید می شناختید با دعای شما کوهها نابود می شدند.

بیان مذکور در فوق ، علاوه بر نشان دادن تاثیر قوی دعا ، شرط این تاثیر را شناخت خداوند متعال می داند وشاید بتوان از این حدیث این مفهوم را نیز استنتاج کرد که چون شناخت ومعرفت ذات باری تعالی در افراد مختلف بشر نسبی است پس به همان نسبت میزان تاثیر ادعیه این بندگان نیز متفاوت خواهد بود.

تا آنجا که انسانها ی کاملی چون انبیاء واولیاء که خداوند سبحان را در حد اعلی شناخته اند دعاهایشان از درجه نفوذ والایی برخوردار خواهد بود.

چنانکه در مورد واقعه مباهله نقل کرده اند که اسقف نجران چون پیغمبر صلی الله علیه وآله وهمراهانش را که علی وفاطمه وحسن وحسین علیهم السلام بودند، فریاد زد: ای جماعت نصاری توجه کنید:

من چهرهایی را می بینم که اگر از خدا درخواست کنند که کوهی را از جای خود زایل سازد خدا آن کوه را جنان کند . مبادا با آنان مباهله کنید که حتما هلاک می شوید وهیچ نصرانی در روی زمین باقی نمی ماند.

به هر صورت این نسبت شناخت، در بعضن افراد آن چنان نزول می کند که به مرحله عدم شناخت می رسد. آنجاست که دیگر دعا ، دعای حقیقی نیست. اگر یکی از ارکان سه گانه دعا یعنی « مورد خطاب» شناخته نشده باشد، طبیعی است که ناشناخته طلب کردن لغو وبیهوده است.

مشاهده از کتاب قرآن صاعد- علیرضا برازش - ص126 تا 127