در سال های پیش از انقلاب و در فضای وحشت وجو خفقان که از سوی ساواک ، بر همه کشور سایه افکنده بود ، وقتی دانشجویی  از دانشگاه به شهر ودیار خانه خود بر می گشت ، بستگان ، دوستان و همشهریانش انتظار داشتند حرف تازه ای از «مرکز» از زبان «دانشجو» بشنوند . اساس این انتظار بر پایه این باور وعقیده بود که دانشگاه ، مرکز بیداری فکری واخبار سیاسی ونیروهای مبارز است وشاهد آن هم دستگیری های گاه به گاه دانشجویان فعال بود که تاثیر ی روشن گر بر مردم می گذاشت واخبار «مبارزات دانشجویی » نیز همیشه جاذبه خود را داشت  وفعالیت های سیاسی دانشجویان خارج از کشور که در محیط های دور از خفقان دیکتاتوری پهلوی بودند ، موجب روشن شدن افکار عمومی می شد.

این شرایط و ویژگی ها ، قشر دانشجو را به قشری بیدار وانگیزه وانقلابی تبدیل کرده بود وبا همین پشتوانه ها که در « خط انقلاب » قرار گرفت ومبارزه کرد وشهید داد وپیروز شد.

                                                           نشریه پرسمان -دی و بهمن 1392-شماره 132و133