6. از بکار بردن عبارتی مانند « تو دوست نداری من این کار را بکنم » یا« تو فکر می کنی من همسر خوبی نیستم » پرهیز کنید . در عوض بکوشید از او در موارد افکار و احساساتش بپرسید. مثلا سوال کنید :« تو در مورد … چه فکر می کنی؟» یا « نظر تو در باره … جیست؟» یا « تو در باره … چه احساسی داری؟»

7. در سخنان خود از توهین ، تحقیر، کنایه واتهام بپرهیزید ؛ زیرا اگر سخنانتان درست هم باشد ، موثر نخواهد شد . در واقع همسر شما فقط به قسمت توهین آمیز کلام شما توجه خواهد کرد وبقیه گفته های شما را نادیده می گیرد.

8. اگر عصبانی ، نگران، مضطرب ، خسته یا غمگین هستید ، احتمال دارد که در قبال حرفها وکارها ی همسرتان واکنشی منفی نشان دهید. از این رو ، هنگامی که در وضعیت روحی خوبی نیستید ، یا روز بدی داشته اید ، آن را به همسرتان اعلام کنید.

9. وقتی خشمگین یا رنجیده خاطر هستید ، از بکار بردن عبارت تند بپرهیزید ؛ چرا که به احتمال بسیار پاسخ وی نیز تند خواهد بود. اگر با زبانی آرام تر احساس خود را بیان کنید ، هم به گفته شما توجه خواهد شد وهم امکان حل مشکل بیشتر می شود.

10. هنگام بیان احساس خود در مواقع ناراحتی با عصبانیت ، از بکار بردن جملاتی که با «تو» شروع می شود ، اجتناب کنید . بیان عبارتی مانند « تو من را عصبانی کردی» یا « تو به من بی احترامی کردی» ، سبب می شود که همسرتان از شما دور گردد. در عوض بکوشید احساس خود را در قالب « من احساس می کنم…» بیان کنید تا همسرتان از نظر ذهنی وروانی به شما نزدیک شود. پس از آن ، افکار خود را درباره رفتار همسرتان با عبارتی چون « من فکر می کنم» یا « من به نظرم می رسد» ابراز کنید تا بدون وارد کردن اتهام . نظر شما را شنیده واحساستان را درک کند.

مشاهده در کتاب اخلاق خانواده-زهرا ایت اللهی -ص166تا167

صفحات: 1· 2