یازینب(س)

مدرسه حسینی ، مدرسه تربیت انسان بر مبنای سربلندی وبزرگواری ، وعزت وکرامت است.

امام حسین(علیه السلام) در رفتار تربیتی خود ، به مردمان کرامت وعزت می بخشید واجازه نمی داد کسی

تن به حقارت وذلت دهد. روایت شده است که مردی از انصار نزد آن حضرت آمد وخواست نیاز خود

را بیان کند ودرخواست مالی نماید. آن حضرت به او فرمود:

« یا اخا الانصار ، صن وجهک عن بذله المساله ، وارفع حاجتک فی رقعه ، فانی آت فیها ما سارک ان شاء الله»

ای برادر انصاری، آبرویت را از بیان این خواهش نگه دار ، ونیاز خود را در نامه ای بنویس ونزد من آر،

ومن - ان شاء الله - آنچه را خردسندت نماید خواهم داد.

چون امام حسین (علیه السلام ) این نامه را خواند ، داخل خانه رفت وکیسه ای که در آن هزار دینار بود

به همراه آورد وبه آن مرد فرمود:

با پانصد دینار وام خود را بپرداز وپانصد دینار دیگر را کمک معاش خود ساز ؛ ودرخواست جز نزد یکی از این

سه کس مبر: انسانی دیندار ، یا صاحب مروت ، یا صاحب تبار. اما انسان دیندار، برای حفظ دیانت خود،

نیازت را روا دارد؛ واما صاحب مروت ، از مردانگی خویش شرم کند که نیازت را رفع نکند ، واما صاحب تبار،

می داند که تو با این خواهش آبرویت را پیش او آورده ای وبه او سپرده ای ، و او آبرویت را حفظ می کند

وتو را بدون روا کردن نیازت باز نمی گرداند.

امام (علیه السلام) بر حفظ کرامت مردمان بسیار تاکید می کرد ومی آموخت که کرامت آدمیان نباید

شکسته شود وراه حقارت بر آنان گشوده گردد. روایت شده است که مردی نزد حضرتش آمد واز او

مالی در خواست کرد . آن حضرت فرمود:

« ان المساله لا تصلح الا فی عزم فادح ، او فقر مدقع ، او حماله مفظعه.»

همانا درخواست مال رو نیست مگر برای پرداخت هزینه ای بسیار ضروری ، یا فقری به خاک نشاننده ،

یا تعدی ناگزیر.

آن مرد گفت: من جز برای یکی از این ها نیامده ام . پس آقا امام حسین(علیه السلام) فرمود تا صد

دینار به او دادند.

کرامت ، بهترین بستر رشد وتربیت آدمیان است وتمام شئون تربیتی باید مبتنی بر حفظ کرامت ها

باشد تا زمینه مناسب تعالی انسان ها فراهم شود. از این روست که بهترین عرصه کار تربیتی ،

وبهترین میدان مسابقه زندگی ، فراهم کردن کرامت وپیشی گرفتن در مکارم اخلاقی است،

چناکه سیدالشهدا (علیه السلام) در آغاز خطبه فرموده است :

« ایها الناس ، نافسوا فی المکارم .»

ای مردم ، در مکارم اخلاق بر یکدیگر پیشی گیرید.

مشاهده در کتاب مجموعه مقالات دومین کنگره علمی حماسه حسینی - جمعی از پژوهشگران دارالعرفان- ص 89تا91

نقل شده است که بهشت درهای متهدد دارد واز هر دری گروهی خاص که متناسب با آن در ، عمل کرده اند داخل می شوند.

گروهی از در نماز وروزه وگروهی از در حج وجهاد وگروهی از در انفاقات مالی وجانی و… آنجا ما وقتی به حساب کار خود

می رسیم ( البته من امثال خودم را عرض می کنم) می بینیم متناسب با هیچ کدام از آن درها نیستیم ، نه روزه ونمازمان

نماز وروزه ای درست وحسابی بوده ونه اخلاق ورفتار خانوادگی واجتماعی ما تناسب با سایر درهای بهشت داشته است

مایوس از این می شویم که از یکی از آن درها راهمان بدهند متحیر وسرگردان می مانیم وهول وهراس سراپای ما را

می گیرد که چه بکنیم وکجا برویم؟!

در همین حال ناگهان چشممان می خورد به یک گوشه ی از محشر که یک در دیگری آنجا باز است وفوج فوج جمعیت

از آن در وارد می شوند تعجب می کنیم که آن کدام است دقت که می کنیم می بینیم با لای آن نوشته است :

« هذا باب الحسین» به محض دیدن آن اسم، آنچنان شاداب وخرم می شویم که گویی جانی تازه به ما داده شد

همانگونه که هم اکنون وقتی اسم حسین برده می شود دل تکان می خورد واشک از دیده ها فرو می ریزد آن

روز هم با دیدن « باب الحسین» آنچنان دگرگون می شویم که بی اختیار از عمق جان فریاد می کشیم

« الامان الامان یا مولانا حسین»

روزی که هرکسی به پناه وسیله ایی است                           ما را وسیله ای به غیر ولای تو نیست یا حسین

مشاهده از کتابچه صفیر هدایت- سلسله مباحث معرفی سید محمد ضیاء آبادی - شماره 077- ص 15تا16 

امام حسین(علیه السلام) وارث انبیای الهی

وجود مقدس حضرت سیدالشهدا (علیه السلام) انسان کامل وجامعی است که پروردگار عالم ، فضائل همه انبیا را در او خلاصه کرده

وایشان وارث همه کمالات انبیا بوده است. در ابتدای زیارت وارث این معنا را می خوانیم :

« السلام علیک یا وارث آدم صفوه الله»

آن حضرت حقیقت معنای « وعلم آدم الاسماء کلها» را از حضرت آدم (علیه السلام) به ارث برده است.

امام حسین(علیه السلام) همچنین آنچه را که نوح (علیه السلام) در نهصدو پنجاه سال از پروردگار عالم کسب کرده ، از آن

حضرت به ارث برده است.

« السلام علیک یا وارث نوح نبی الله»

در این ارث ومیراث سخن از زمین وساختمان وپول واشیاء نیست ، بلکه سخن از معنویت، کرامت وروحیات وعلم وحقیقت است.

……..

مشاهده از کتاب آیین اشک وعزا در سوگ سیدالشهداء - استاد حسین انصاریان - ص20 تا 21

سالروز شهادت جانسوز ومظلومانه دختر سه ساله  ابا عبدالله حسین (علیه السلام )را خدمت صاحب الزمان (عج) ومقام معظم رهبری (مدظله العالی) وهمه عاشقان آن حضرت تسلیت عرض می نمایم.

دستگیری ونجات گمراهان کار حسین(علیه السلام) است. این تعبیر زیبایی که ظاهرا از پیغمبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) است

که «ان الحسین مصباح الهدی وسفینه النجات» چقدر زیباست ! سفینه نجات به تعبیر ساده ، آن قایقی است که غریق را نجات

می دهد . یک وقت هست که در دریا افتاده ای وخودت به چیزی متمسک می شویی وبیرون می آیی ؛ اما یک وقت هست که کسی

دستت را می گیرد وبیرون می کشد ؛ این « قایق نجات» است . یعنی کسانی را که دارند غرق می شوند واز وادی انسانیت والهیت

خارج می شوند ، دستهایشان را می گیرد وبیرون می کشد . قایق نجات کارش همین است دیگر! یعنی نمی گوید دستت را به من

بده ، بلکه خودش دست غریق را می گیرد واز ورطه هلاکت بیرون می کشد.

مشاهده در کتاب سلوک عاشورایی - نوشته پشت کتاب -