یازینب(س)

1- لباس شهرت

لباس شهرت ، لباسی است که در میان مردم پوشیدنش مرسوم نیست وانسان وقتی آن را می پوشد ، انگشت نما  می شود.

علما ومراجع بزرگوار می فرمایند، پوشیدن لباس شهرت حرام است، جوانان ماباید توجه داشته باشند که لباسهای مناسب بپوشند واز تشبه به کفار وپوشیدن لباس شهرت اجتناب کنند که رضای خداوند ورسول اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) در این گونه لباس ها نیست. لباس شهرت باعث می شود که انسان عنایت خداوند را از دست بدهد.

رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) می فرماید :

من لبس مشهورا من الثیاب اعرض الله عنه یوم القیامه.

کسی که لباس شهرت بپوشد ، خداوند در روز قیامت از او بیزاری می کند.

امام صادق (علیه السلام) می فرماید:

لباس شهرت وانگشت نما مورد خشم وغضب الهی است.

امام حسین (علیه السلام) فرمود:

کسی که لباسی بپوشد که او را مشهور کند ، خداوند در روز قیامت لباسی از آتش به تن او خواهد کرد.

2- لباس مختص

زن ومرد از جهات مختلف با یکدیگر متفاوتند وبدین دلیل از جهت لباس وپوشش نیز با هم ئفرق دارند . مرد نباید خود را در لباس وزینت شبیه زن کند. زن نیز نباید در این گونه امور خود را مرد گونه نشان دهد ، بلکه هریک باید طبق آن فطرت وطبیعت ی که در وجودشان هست، لباس بپوشند وزینت کنند.

رسول اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) می فرماید:

خدا لعنت کند زنانی را که خود راشبیه مردان در می آورند وخدا لعنت کند مردانی را که خود را شبیه زنان می کنند.

3- لباس مهیج

پوشیدن هر گونه لباسی که عرفا مهیج است وجلب توجه نامحرم می کند، حرام است چه برای زن وچه برای مرد.

4- لباس های بیگانگان

لباسهای بیگانگان وپیروی از فرهنگ وآداب ورسوم کفار نیز بنابر تعالیم اسلامی ممنوع است ونباید مسلمانان به آنان شبیه شوند.

حضرت علی (علیه السلام ) می فرماید:

امت مسلمان عاقبت به خیر است تا زمانی که مسلمانان لباسهای بیگانگان وکفار را نپوشند وغذای آنها را نخورند . اگر انجام دادند واز کفار پیروی کردند ، خداوند آنان را ذلیل می کند.

مشاهده در کتاب دختران پندها وهشدارها - محمود اکبری - 57 تا59

ای مردم ، این علی بن ابی طالب گنج خداوند برای امروز وپس از امروز می باشد، هر که او را دوست بدارد ، امروز وپس از امروز پیروی او کند ، زیرا به آنچه (با خداوند) عهد بسته وفادار بوده وآنچه براو واجب بوده انجام داده است وهر که او را امروز وپس از امروز دشمنی ورزد ، روز قیامت کور بیاید ، در حالی که دلیلی[ بردشمنی خود ] نزد خداوند نخواهد داشت.

مشاهده از کتاب نهج الفصاحه -مهدی انصاری قمی -ص177

السلام علیک یا امیرالمومنین (علیه السلام)                 اجرک الله یا صاحب الزمان (عج)

*حق مرد بر همسر آن است که بدون اجازه ی او جز روزه واجب نگیرد واگر گرفت گناهکار است واز او پذیرفته نیست ، وبدون اجازه او چیزی از ثروت همسر به کسی ندهد ، اگر انجام داد پاداش آن از شوهر وگناه از همسر است، واز خانه او بی اجازه اش بیرون نرود، واگر رفت خداوند وفرشتگان غضب او را لعنت می کنند تا توبه کند ویا باز گردد ، اگر چه شوهرش ستمگر باشد.

* حق مرد بر همسر آن است که از بستر وی دوری نگیرد ، وسوگند او را بپذیرد ، وفرمانش را اطاعت کند، وبی اجازه او بیرون نرود ، وکسی را که دوست ندارد به خانه او نیاورد.

مشاهده در کتاب نهج الفصاحه - مهدی انصاری قمی-ص 287تا288

از جمله مواردی که سد راه پیشرفت طلبه است آزردن خاطر پدر ومادر است، عالم ربانی ومعلم

اخلاق ، مرحوم ملا احمد نراقی در کتاب شریف معراج السعاد می فرماید: « بیچاره کسی است که عاق پدر یا

مادر باشد ، نه در دنیا خیر می بیند ونه در آخرت ، ونه از عمر خود بهره ای می برد ونه از عزت واحترامی

برخوردار می گردد ، چنان است که یک لقمه نانی به دل خوش، از گلوی او بیرون نمی رود ، ویک شربت آبی

گوارا به کام او نمی رسد .

از حضرت پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم)نقل شده است که فرمودند : « از اذیت وآزار پدر ومادر بر حذر باشید ،

بدرستیکهبهشت از هزار سال راه به مشام آدمی می رسد ولی کسی که عاق والدین باشد بوی آن به مشام

نخواهد رسید ،» وفرمودند : « هر کس صبح کند در حالی که پدر ومادر براو غضبناک باشند دو درب جهنم بر

روی او گشوده می شود.»

از امام موسی کاظم (علیه السلام) پرسیدند: اگر کسی به یکی از فرزندان خود بگوید : پدر ومادرم فدای تو باد

، آیا اشکال دارد؟ حضرت فرمودند: اگر پدر ومادر او زنده باشند ، این را از عقوق می دانم ولی اگر مرده باشند

باکی نیست.»

مشاهده در کتاب آفات الطلاب حضرت ایت الله مجتهدی تهرانی- شاکر برخوردار فرید- ص100

شرط اول - شناخت خدای تبارک  وتعالی :

معاذبن جبل از قول پیامبرخدا صلی الله علیه وآله نقل کرده است که ایشان فرمودند:

اگر خدا را آنچنان که باید می شناختید با دعای شما کوهها نابود می شدند.

بیان مذکور در فوق ، علاوه بر نشان دادن تاثیر قوی دعا ، شرط این تاثیر را شناخت خداوند متعال می داند وشاید بتوان از این حدیث این مفهوم را نیز استنتاج کرد که چون شناخت ومعرفت ذات باری تعالی در افراد مختلف بشر نسبی است پس به همان نسبت میزان تاثیر ادعیه این بندگان نیز متفاوت خواهد بود.

تا آنجا که انسانها ی کاملی چون انبیاء واولیاء که خداوند سبحان را در حد اعلی شناخته اند دعاهایشان از درجه نفوذ والایی برخوردار خواهد بود.

چنانکه در مورد واقعه مباهله نقل کرده اند که اسقف نجران چون پیغمبر صلی الله علیه وآله وهمراهانش را که علی وفاطمه وحسن وحسین علیهم السلام بودند، فریاد زد: ای جماعت نصاری توجه کنید:

من چهرهایی را می بینم که اگر از خدا درخواست کنند که کوهی را از جای خود زایل سازد خدا آن کوه را جنان کند . مبادا با آنان مباهله کنید که حتما هلاک می شوید وهیچ نصرانی در روی زمین باقی نمی ماند.

به هر صورت این نسبت شناخت، در بعضن افراد آن چنان نزول می کند که به مرحله عدم شناخت می رسد. آنجاست که دیگر دعا ، دعای حقیقی نیست. اگر یکی از ارکان سه گانه دعا یعنی « مورد خطاب» شناخته نشده باشد، طبیعی است که ناشناخته طلب کردن لغو وبیهوده است.

مشاهده از کتاب قرآن صاعد- علیرضا برازش - ص126 تا 127