یازینب(س)

عبدالله بن عباس گفت : در ذی قار خدمت امیرالمومنین ( علیه السلام) رسیدم ، او مشغول وصله کردن کفش خود بود .به من فرمود : این کفش چقدر ارزش دارد ؟ گفتم هیچ.

1. فرمود به خدا قسم این کفش کهنه را بیش از حکومت برشما دوست دارم، مگرآنکه حقی را به پا

دارم ، آنگاه امام بیرون آمد وبرای مردم سخرانی کرد وفرمود:

ره آورد بعثت پیامبر اسلام

2. خدای سبحان هنگامی محمد (صلی الله علیه وآله وسلم )را به پیامبری بر انگیخت که در میان عرب

کسی نبود که کتابی بخواند ، ونبوتی را مدعی شود . 

پیامبر مردم را به حرکت در آورد ، وایشان را در جایگاه درخورشان نشاند، وبه رستگاری رساند ، پس

کجی هایشان راست گردید ، واوضاع متزلزلشان آرام وقرار یافت .

مشاهده از نهج البلاغه -خطبه 33 ص67

بدترین بیماری برای روح ، قساوت قلب است. توجه عزیزانی که می گویند: عبادت

ونماز وروزه برای چیست؟ برای این که روح سالم شود واز قساوت بیرون بیاید . رفتن

به قبرستان ، دیدن زندگی افراد ، عیادت بیماران ، به مجلس روضه رفتن وشنیدن

سخنان اهل بیت (علیهم السلام) ، قساوت را از بین می برد . به خلاف آن ، آمال

وآرزوهای طولانی ، دنیا پرستی وموسیقی شنیدن قساوت می آورد. ساده تر بیان

کنم : یک پاسخ اصلی به این پرسش که چرا ما بندگی وعبادت می کنیم وچرا ما

نماز می خوانیم ، همین است که ما می خواهیم روحمان هم سالم باشد . چرا

حمام می رویم یا لباسهایمان را می شوییم؟ چون می خواهیم تمیز وسالم باشیم.

پیامبر (صلی الله علیه وآله)فرمود: روح شما روزی پنج بار با نماز شستشو داده می شود .

قرائت قرآن ومعنویت؛ باعث شستشوی روح انسان است واگر انسان از این

موضوع غافل شود، کم کم برایش خطرناک می شود.

مشاهده در کتاب اخلاق در نهج البلاغه - سخرانی های استاد رفیعی- ج1-ص132-133

خداوند بندگانش را وقتی که مرتکب گناهی می شوند، به کاسته شدن میوه ها ،

وبازداشتن برکات، وفروبستن خزاین خیرات می آزماید ، تا توبه کننده ای توبه کند،

وگناهکاری دل از گناه برکند، وپند گیرنده ای پند گیرد، وخودداری کننده ای از گناه باز

ایستد . خداوند سبحان استغفار را موجب فراوان شدن روزی ونزول رحمت بر خلایق

قرار داد، وفرمود: « از خداوند آمرزش بخواهید، که او بسیار آمرزنده  است، تا از

آسمان برایتان پی در پی باران فرستد وشما را به اموال وفرزندان مدد دهد.» نوح /10-12

خدا رحمت کند کسی را که به توبه روی آورد ، واز گناهش عذر بخواهد ، وپیش از

فرا رسیدن مرگ به کارهای شایسته بپردازد.    

بر گرفته از خطبه 143 نهج البلاغه