یازینب(س)

وقتی کودکتان دارد با شما صحبت می کند، مهمترین چیزی که باید به او بفهمانید این است که

صحبت هایش را تایید می کنید. این مسئله با قبول کردن یا موفقیت کردن فرق دارد. البته اینها هم

مهم هستند ، واگر با صداقت همراه باشند ، باعث می شود کودک احساس خوبی پیدا کند. اما

« تاییدکردن» چیزی که احساس می کند وچیزی که فکر می کند، بسیار حیاتی است چون به او

اجازه می دهد کسی باشد که هست - مستقل از چیزی که شما هستید ویا فکر می کنید . او

می فهمد برای اینکه حرفهایش را تایید کنید، نیازی ندارد که به دل شما راه برود وچیزی بگوید یا

کاری را انجام دهد که شما می خواهید . نکات زیر کارهایی هستند که شما می توانید انجام

دهید تا به کودکانتان نشان دهید او را همان طوری که هست وهمانطوری که احساس می کند

قبول دارید.

* وقتی دارید با فرزندانتان صحبت می کنید ، نه تنها از از چشمهایتان بلکه از سایر اعضای بدنتان

هم استفاده کنید . وقتی که کودکتان به شما نزدیک می شود ، روزنامه را کنار بگذارید . وقتی

احساس می کنید می خواهد حرفی جدا از این بزند که مشقش را تمام کرده است، رویتان را از

تلویزیون برگردانید وبا دقت تمام به حرفهایشان توجه کنید تا او هم بفهمد وهم با تمام وجود

احساس کند که شما به او اهمیت می دهید.

صفحات: 1· 2

به باور بسیاری از جامعه شناسان ، برآوردن نیازهای عاطفی، مهمترین کارکردی است که می تواند تداوم واستحکام خانواده را در جوامع صنعتی جدید تضمین کند.

ارضای عاطفی در محیط های شغلی یا آموزشی نیز کم وبیش یافت می شود، اما بیشتر افراد ، رضایت بخش ترین روابط شخصی را خود را با همسران ، والدین، فرزندان ویا دیگر بستگان می یابند. معمولا افراد، امنیت جسمی خود را در خانواده جستجو می کنندوخانه را پناهگاهی از کشمکش ها وزد و خوردهای دنیای بیرون می دانند . حتی بسیاری از کسانی که به دلیل نیافتن امنیت وخشنودی لازم به طلاق روی می آورند، بار دیگر برای دستیابی به آن هدف ، خانواده جدیدی بنا می نهند. 

خداوند متعال در قرآن می فرماید:

« واز نشانه های او این که از (نوع) خودتان همسرانی برای شما آفرید تا بدانها آرام گیرید، ومیانتان دوستی ورحمت نهاد . آری در این (نعمت ) برای مردمی که می اندیشند، قطعا نشانه هایی است».  سوره روم آیه 21

برگرفته از کتاب رضایت زناشویی - عباس پسندیده- ص 65

اکنون این سوال مطرح است که : دین برای تصمیم گیری در مرحله انتخاب همسر ، چه الگویی را تایید می کند؟

در این باره سه الگو را می توانیم مطرح کنیم : 

- الگوی« والدینی»، یا استبدادی که در آن تنها والدین تصمیم گیری می کنند.

- الگوی «فرزندی» یا استقلالی که تنها فرزندان تصمیم می کیرند.

- الگوی «والدین - فرزندی» یا مشارکتی که هر دو در فرایند تصمیم گیری نقش دارند.

بر پایه آن چه گفتیم ، معلوم می شود که دین ، الگوی نخست را تایید نمی کند. حال باید دید که آیا نفی استقلال والدین در تصمیم گیری ، به معنای تایید استقلال فرزندان در تصمیم کیری است؟ اثبات استقلال فرزندان از روایات نفی استقلال والدین ، مشکل است، زیرا در برخی دیگر از روایات ، به مسئولیت ووالدین، نیز اشارهشده است. در برخی از این روایات ، تاکید شده که اگر خواستگار، فلان شرط یا شرایط را دارد، دختر خود را به ازدواج او در آورید. در مقابل ، در برخی دیگر تاکید شده است که فرزندان خود را به ازدواج کسانی که فلان ویژگی را دارند، در نیاورید. مجموع این دو گروه از روایات ، یعنی روایاتی که برخواست فرزندان وروایاتی که برنقش والدین تاکید دارند ، الگوی سوم را تایید می کند که که ترکیبی از نظر والدین وفرزندان است وبخشی از هر دو الگو را در بر می گیرد.

البته چگونگی ترکیب  وتعامل این دو با یکدیگر نیز مهم است . بدیهی است که تصمیم گیرنده نهایی باید فرزندان باشند ، نه والدین، اما والدین ، مقدمات تصمیم گیری واطلاعات لازم برای آن را فراهم وفضا را برای فرزندان روشن می سازند تا آنان خودشان به تصمیم برسند وانتخاب کنند. بر اساس این الگو ، هم مصلحت ها توسط والدین در نظر گرفته می شود وفرزندان ، از تصمیمات شتابزده واحساسی خوداری می کنند، وهم خواست وعلاقه فرزندان در نظر گرفته می شود واز تحمیل نظر والدین جلوگیری می شود.

برگرفته از کتاب رضایت زناشویی-عباس پسندیده- ص 102-103

از عوامل موثر در پایداری ورضامندی ، اختیاری بودن ازدواج است. ازدواج، پیوند روح ها وجان هاست نه پیوند جسم ها . ثمره ازدواج با اکراه واجبار، « زوجیت بدون

صمیمیت» است، حال آن که آنچه خانواده را مستحکم  نگه می دارد واحساس شیرین ولذت بخشی را میان همسران پدید می آورد، علاقه آنان به یکدیگر است.

همسرانی که با اجبار واکراه زندگی را آغاز کنند ، از چنین نعمتی محروم اند.

یکی از ویژیگی هایی که در فرهنگ های گذشته ، به نسبت رواج داشته ، اجبار دختر وبعضا اجبار پسر به ازدواج بوده است. ساختارهای خاص جوامع سنتی، به گونه

ای بوده که با انواع ازدواج های  اجباری همخوانی داشته وگاه حتی به عنوان امر به هنجار ، آنها را تقویت می کرده است. این مسئله ، معمولا هنگامی به صورت یک

مشکل ومانع برسر انسجام خانواده مطرح می شود که جامع سنتی ، در مرحله انتقال به دوران تجدد باشد . در چنین مقطعی ، شاهد بروز تعارض هایی هستیم که

از تمایل نسل های گذشته به حفظ باورها ورسوم گذشته وتمایل نسل  جدید به کسب هویت مستقل وپیروی از معیارهای فردی ، نشئت می گیرد ودر نتیجه ، اگر

دختر یا پسری برخلاف میل ورضایت درونی خود به ازدواج وادار شود ، احتمال بروز ناسازگاری وکشمکش در چنین خانواده ای، بسیار بالا خواهد بود، بویژه این که

عادتا  اثری از عشق ومحبت در این گونه ازدواج یافت نمی شود.

                                               برگرفته از کتاب رضایت زناشویی - عباس پسندیده-ص99

هرچند مودت ورحمت، رکن پایداری ورضامندی است ، اما نباید به گناه ومعصیت آلوده گردد. خداوند متعال می فرماید:

ای کسانی که ایمان آورده اید، اموال شما وفرزندانتان ، شما را از یاد خدا غافل نگرداند، و هرکس

چنین کند، از زیانکاران است.ممکن است امروز ، انسان برای تا مین خانواده تن به هر کاری دهد،

اما انسان باید بداندآن گاه که پای حساب وکتاب به میان آیدهیچ کدام از زن وفرزند به داد انسان

نخواهد رسید . برهمین اساس ، رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) در موعظه ای بهابن مسعود 

جنین تا کید می فرماید:ای پسر مسعود! مبادا دلسوزی برای خانواده ات ، باعث شود کهطاعت

خدا راوانهی ونافرمانی اش را در پیش گیری! زیرا خداوند متعال می فرماید: «ای مردم! از

پروردگارتان پروابدارید ،وبترسید از روزی کههیچ پدری ، به کار فرزندش نمی آید، وهیچ فرزندی نیز به

کار پدرشنخواهد آمد.گاه ریشه این اقدام ، نگرانی از زندگی خانواده است. کسی که به توحید

ایمان داشتهباشد، از این نگرانی ها به دور خواهدبود. 

در همین راستا امام علی (علیه السلام ) می فرمایند:

هرگز بیشتر وقت خود را صرف زن وفرزندانت مکن، زیرا اگر آنان دوست خدا باشند، خداوند ،

دوستانش را وا نمی گذاردواگر دشمن خداوند باشند ، چرا باید هم وغم تو ، رسیدگی به دشمنان

خدا باشد؟!پس خداوند منبع ایجاد کننده مودت ورحمت است.حال اگر کسی به خاطر خانواده اش

به گناه آلوده شود، مسیری را برگزیده که از قلمرو لطف وعنایت خداوند متعال خارج شده است

واین، نتیجه ای جز زیان فردی وخانوادگی ندارد.

                                            مشاهده درکتاب  کانون مهرورزی - عباس پسندیده  -ص109-111