یازینب(س)

بدان که همچنان که صبر در بلایا ومصیبت است ، همچنین رفاهیت ونعمت نیز محتاج به صبر است.چنانکه خدای تعا می فرماید :«کلا ان الانسان لیطغی ان راه  استغنی» یعنی انسان چون خود را مستغنی دید ،طغیان می ورزد» واز این جهت است که یکی از بزرگان دین گفته: « مومن ،بر بلا صبر می کند ، اما صبر نمی کند بر حال عافیت مگر بنده صدیق» 
مشاهده در کتاب معراج السعاده-احمد نراقی(ره)_ص۶۹۶

عزت وشهامت در همه یاران امام حسین (علیه السلام) مشاهده می شود . زینب کبری (سلام الله علیها)

با این که اسیر شده است هم در کوفه وهم در شام با شهامت در برابر یزید که از موقعیتی که نصیبش شده

با افتخار یاد می کند ، زینب (سلام الله علیها ) فریاد می زند : ای یزید خیلی باد به دماغت انداخته ای .

تو خیال می کنی این که امروز ما را اسیر کرده ای وتمام  اقطار زمین را بر ما تنگ  گرفته ای وما در مشت

نوکرهای تو هستیم ، یک نعمت وموهبتی از طرف خداوند بر توست؟ به خدا قسم تو الان در نظر من بسیار

کوچک وحقیر وبسیار پست هستی ومن برای تو یک ذره شخصیت قایل نیستم ودر آخر جملاتش فرمود:

هر حقه ای که می خواهی بزن وهر کاری که می توانی انجام بده اما یقین داشته باش که اگر می خواهی

نام ما را در دنیا محو کنی، نام ما محو شدنی نیست؛ آن که محو ونابود می شود تو هستی.

مشاهده در کتاب مجموعه مقالات دومین کنگره علمی حماسه حسینی - جمعی از پژوهشگران دارالعرفان - ص219

مدرسه حسینی ، مدرسه تربیت انسان بر مبنای سربلندی وبزرگواری ، وعزت وکرامت است.

امام حسین(علیه السلام) در رفتار تربیتی خود ، به مردمان کرامت وعزت می بخشید واجازه نمی داد کسی

تن به حقارت وذلت دهد. روایت شده است که مردی از انصار نزد آن حضرت آمد وخواست نیاز خود

را بیان کند ودرخواست مالی نماید. آن حضرت به او فرمود:

« یا اخا الانصار ، صن وجهک عن بذله المساله ، وارفع حاجتک فی رقعه ، فانی آت فیها ما سارک ان شاء الله»

ای برادر انصاری، آبرویت را از بیان این خواهش نگه دار ، ونیاز خود را در نامه ای بنویس ونزد من آر،

ومن - ان شاء الله - آنچه را خردسندت نماید خواهم داد.

چون امام حسین (علیه السلام ) این نامه را خواند ، داخل خانه رفت وکیسه ای که در آن هزار دینار بود

به همراه آورد وبه آن مرد فرمود:

با پانصد دینار وام خود را بپرداز وپانصد دینار دیگر را کمک معاش خود ساز ؛ ودرخواست جز نزد یکی از این

سه کس مبر: انسانی دیندار ، یا صاحب مروت ، یا صاحب تبار. اما انسان دیندار، برای حفظ دیانت خود،

نیازت را روا دارد؛ واما صاحب مروت ، از مردانگی خویش شرم کند که نیازت را رفع نکند ، واما صاحب تبار،

می داند که تو با این خواهش آبرویت را پیش او آورده ای وبه او سپرده ای ، و او آبرویت را حفظ می کند

وتو را بدون روا کردن نیازت باز نمی گرداند.

امام (علیه السلام) بر حفظ کرامت مردمان بسیار تاکید می کرد ومی آموخت که کرامت آدمیان نباید

شکسته شود وراه حقارت بر آنان گشوده گردد. روایت شده است که مردی نزد حضرتش آمد واز او

مالی در خواست کرد . آن حضرت فرمود:

« ان المساله لا تصلح الا فی عزم فادح ، او فقر مدقع ، او حماله مفظعه.»

همانا درخواست مال رو نیست مگر برای پرداخت هزینه ای بسیار ضروری ، یا فقری به خاک نشاننده ،

یا تعدی ناگزیر.

آن مرد گفت: من جز برای یکی از این ها نیامده ام . پس آقا امام حسین(علیه السلام) فرمود تا صد

دینار به او دادند.

کرامت ، بهترین بستر رشد وتربیت آدمیان است وتمام شئون تربیتی باید مبتنی بر حفظ کرامت ها

باشد تا زمینه مناسب تعالی انسان ها فراهم شود. از این روست که بهترین عرصه کار تربیتی ،

وبهترین میدان مسابقه زندگی ، فراهم کردن کرامت وپیشی گرفتن در مکارم اخلاقی است،

چناکه سیدالشهدا (علیه السلام) در آغاز خطبه فرموده است :

« ایها الناس ، نافسوا فی المکارم .»

ای مردم ، در مکارم اخلاق بر یکدیگر پیشی گیرید.

مشاهده در کتاب مجموعه مقالات دومین کنگره علمی حماسه حسینی - جمعی از پژوهشگران دارالعرفان- ص 89تا91