یازینب(س)

تقوا سه گونه است:

1- تقوای گریز

2- تقوای پرهیز

3- تقوای ستیز

گریز، آن است که از محیط گناه آلود دوری کنی.

پرهیز، آن است که بتوانی در محیط گناه آلود ، خودت را پاک نگهداری.

ستیز، آن است که در صحنه بمانی وبا مظاهر گناه مبارزه کنی .

گاهی باید مانند موسی در کاخ فرعون بمانی وسکوت کنی وخودت را حفظ کنی.

وگاهی یوسف وار باید از صحنه گناه فرار کنی وراه گریز را برگزینی.

وگاهی هم ابراهیم وار باگناه وشرک وبت پرستی مقابله وستیز کنی وبت شکن شوی.

تشخیص این که کدام تقوا وظیفه شرعی من است ؛نیز خودش نیاز بهتوفیق الهی وبصیرت دینی وتقوای عملی دارد…

فرمایشاتی از شهید بهشتی (ره)

هر که خواهد از مفاسد مال رهایی یابد باید چند چیز را مراعات نماید:

اول اینکه غرض از مال داشتن ، وفایده آن ، وسبب آفریدن آن، وعلت احتیاج به آن را برخورد تا در طلب زیادتر از قدر حاجت برنیاید. دوم اینکه جهت «مداخل آن را ملاحظه نماید . واز حرام، بلکه از مشتبه اجتناب نماید. وهمچنین از مداخلی که مکروه هستند ، یا باعث نقص مروت وزوال حریت نفس اند احتراز نماید، چون هدیه ای که بوی رشوه دهد ، یا سوال از خلق که موجب ذلت وخواری است . سوم اینکه راه خرج را مراعات کند ، و در آن اقتصاد ، یعنی میانه روی نماید. نه اسراف کند ، ونه تنگ گیری ، حضرت رسول (صلی الله علیه وآله وسلم) فرمود که « محتاج نشد هر که در خرج میانه روی کرد».

چهارم اینکه آن را به مصارف حقه خرج کند .ودر باطل صرف نکند ، که گناه خرج نمودن به باطل با کسب کردن از حرام یکسان است.

پنجم اینکه نیت خود را  در کسب وخرج واقتصاد ، وجمیع وجوه خارج کند.

پس آنچه را تحصیل می کند، به جهت استعانت بر امر آخرت تحصیل کند. واز آنچه اجتناب می کند ، به جهت خدا اجتناب نماید . وهرگاه چنین رفتار نماید ، مال داشتن ضرری به او نمی رساند.

از این جهت حضرت امیرالمومنین (علیه السلام) فرمود که « هرگاه مردی جمیع آنچه در روی زمین است جمع کند ودر آن نیت قرب داشته باشد او از جمله زاهدان است. اگر همه را دست بردارد واز برای خدا نباشد زاهد نیست». پس لایق مومن ، آن است که هر کاری می کند از برای خدا کند تا آن کار از برای او عبادت باشد . پس هر که از مال به قدر حاجت خود وعیال ضبط ، وفاضل آن را صرف برادران مومن کند ، آن کسی است که تریاق مال را گرفته وزهر آن را ریخته است . وبسیاری مال ضرر به او نمی رساند، ولیکن این کار هرکسی نیست . واز برای همه کس میسر نه . بلکه این شان آن کسی است که او را دیده بینا، ودل دانا، وقوت دین، وکمال یقین بوده باشد. واین چنین کسی هرگاه همه مال عالم از برای او جمع شود او را از خدا مشغول نمی سازد ، وبه هلاکت نمی رساند.

آشنایان ره عشق در این بحر عمیق               غرق گشتند ونگشتند به آب آلوده

مشاهده در کتاب معراج السعاده - ملا احمد نراقی(ره) - ص 299 تا300

آیت الله طهرانی از علامه طباطبائی سوال می کند:

« راجع به حضرت قائم آل محمد حضرت حجه بن الحسن العسکری (علیه السلام) وکیفیت ظهورش ، از مرحوم قاضی (رحمه الله )

چیزی به خاطر دارید ؟ علامه فرمودند : در روایت است که چون حضرت قائم عجل الله تعالی فرجه الشریف ظهور کنند،

اول دعوت را از مکه آغاز می کنند . بدین طریق که بین «رکن» و« مقام» پشت به کعبه نموده واعلان می فرمایند واز خواص

آن حضرت سیصدوسیزده نفر در حضور آن حضرت مجتمع می گردند.

مرحوم استاد ما قاضی می فرمود که: در این حال حضرت به آنها مطلبی می گویند که همه آنها در اقطار عالم متفرق ومنتشر می گردند وچون همه آنها دارای طی الارض هستند ، تمام عالم را تفحص می کنند ومی فهمند که غیر از آن حضرت کسی دارای مقام ولایت مطلقه الهیه ومامور به ظهور وثیام وحاوی همه ی گنجینه های اسرار الهی وصاحب الامر نیست.

در این حال همه به مکه مراجعت می کنند وبه آن حضرت تسلیم می شوند وبیعت می نمایند. مرحوم قاضی (قدس سره) می فرزمودند:

من می دانم که کلمه ای که حضرت به آنها می فرماید وهمه از دور، آن حضرت متفرق می شوند چیست!!

ومن در روایت دیده ام که حضرت صادق (علیه السلام) می فرمایند: من آن کلمه را می دانم.

مشاهده از کتاب کرامات معنوی -سید عباس موسوی مطلق- ص 30 تا 31